Aranan Suçlu: Zaman !

İnsanoğulları ya da kızları... Biz, zamana hiç alışamadık. Ya çok hızlı geçti, ya da çok yavaş... Zaman bizi yaşlandırdı, zaman bizi hasta etti. Ya da öyle tadına varılmadı ki, hızlıca akıp geçti. Zamandan nefret ettik, zamanı çok sevdik..

Zamanla tuhaf bir ilişkimiz oldu. Zaman bize fırsatlar getirdi, bizden ne de çok götürdü. Zamanı affedemedik.

Zaman bize sabretmeyi de öğretti, kaybetmeyi de kazanmayı da...

Bize umut verdi, bize geleceği vaat etti.. Çok zaman bizi rahatlattı.. Az zaman koşturdu...Zaman bizi tembelleştirdi, bizi zaman çalışkanlaştırdı...

Zaman bizden kimleri aldı götürdü, kimleri getirdi...

Ama zamanın kendisine sorsak o hiç gelmedi aslında... Godot’yu beklemek derler ya... Zamanın kendisi Godot’ydu...

Doğru zaman var mıydı?

Adına zaman denilen şey değildi belki de doğru olan, bizdik aslında bizlerdik o an doğru olan..Kendimizdik hazır olan ya da olmayan.. Bilmem ki? Yine de bizdik zamana gönüllü bağlanan... Kendimize bahanemizdi, ihtiyacımız vardı... Yalanımızdı, sözümüzü geçiremediğimiz atımızdı zaman... Yoksa biz olmalıyız zamanı hızlandıran ya da yavaşlatan... Belki de o zaman, bu zaman....