80.Kişi

Etrafa bakıyorum.. Herkes seviliyor.Hem de ne çok. ‘En kutsanmış benim, bolluk içinde yaşıyorum.. Her istediğim gerçekleşti... İşte bu yüzden en çok beni seviyor!’ ‘Ya ben, ne zorluklardan çektim, başıma gelmeyen kalmadı, ben güçlüyüm ve bu yüzden en çok beni seviyor!’

Bir cümle vardır ki herkes söyler ‘Tanrı herkesi eşit sever!’ arkasından tatlı bir sessiz kuyrukla gelir... ‘Aramızda kalsın en çok beni!’

Tanrı en çok beni seviyor!

Beni Tanrı anladı. Benim yediğim bu haltları, o neden yediğimi biliyor.

Birbirimizin yediği haltların nedenlerini anlamadık ya biz; kimse tanrının favorisi olma sevdasını da bir yana bırakamadı.

Kesin cehennemlik kararları imzaladık ya biz... Sorguladık, affedemedik, kabullenemedik ya biz... En çok kendimizi... Çekilemedik bu kimsesizlikten...

Tanrı belki de herkesi aklın almadığı gibi severken, senin aklının aldığı kadarı ile sevebiliyor bu nedenlerden....

Bugün ben Tanrı’nın en sevdiği sekseninci kişi olmaya karar verdim. Gönüllü olarak yaptım bunu. Özel bir sayı değil, doksanıncı da olabilirdim. Aklıma ilk seksen geldi... Ya bir milyonuncu... O da olur.

Bugün ben rekabetten çekildim. Kendi kendime aldım bu kararı. Ve hiç bir şey değişmedi...