Demokrat Parti

Erkan Mumcu’yu dinliyorum, her açıklamasını.Ülkenin en kritik günlerinde ortaya çıkıp bir şeyler söylüyor.Ardından ‘Ama bizi dinlemediler!’ sonra bir şeyler daha söylüyor, ardından ‘Ama bizi dinlemediler’ kendisinin şarkıcılık kariyeri yok bir politikacı.Durup durup yeni albümü çıkmış sanatçılar gibi beni dinlemediler deyip sahneden ayrılıyor.

Lider olarak göremiyorum kendisini bir türlü. Daha çok ‘Lider oldum da başıma bela aldım!’ havasında.Sanki bir konuşmasında ortaya biri çıkacak, ‘Erkan ne konuşuyorsun bıdı bıdı..! diyecek, ‘O da arkadaşlarla toplanmıştık da biz…Pardon!’ deyip kürsüden inecekmiş gibi gözüküyor.Turizm bakanlığı sırasında bir konuşmasını dinlemiştim. ‘İşte bunu yaptık, şunu yaptık hele bunu şahane yaptık!’ diyen bir tutuma sahipti şimdinin aksine. Biliyorum meclisteki koltuk sayısı az, pek umursanmıyor diğer partilerce.Ama farkındayım, Sayın Mumcu’nun takındığı pırlanta gibi çocuk durumu sayın Erdoğan’ın takındığı ağır abi durumundan sonra özellikle dikkat çekiyor. ‘Biz efendice anlatıyoruz kimse dinlemiyor olsun, biz böyleyiz!’ hali.

Ardından Sayın Ağar ile partileri birleşiyorlar. Öylesine şen bir parti oldular ki durup durup sarılasım geliyor, neden bilmiyorum.Gündelik yaşamlarında Sayın Mumcu koşarak Sayın Ağar’ın yanına gidip ‘bunları bunları dedim’ derken Sayın Ağar da kafasını okşayarak ‘Ama seni dinlemediler’ diyormuş gibi sanki. Zaten ben Sayın Ağar’ı da anlamıyorum.Sürekli ‘
Ben aslında her şeyi biliyorum da keyfim yok bugün açıklamayacağım…’ havasında seyrediyor, öylesine rahat öylesine net tavırlar içinde kendisi.Sanırım parti olarak ciddi ciddi alay ediyorlar.Bir de Sayın Ağar’ın ülkenin bundan sonraki yirmi yıllık seyriyle ilgili bilgileri elindeymiş gibi bir havası var.Sayın Mumcu ile bugün birleşmiş yarın ayrılacakmış gibi duruyor ya da nasıl söylesem bilemiyorum sanki ortadan kaybolacakmış gibi bir garip. Merak ediyorum, çok ilginçler.Ben mi alaycı günümdeyim demokrat parti mi bir garip, bilmiyorum.Bilsem de beni dinlemeyecekler ki.