' Lost ' Oldum

Sanki ortalıkta dizi yokmuşçasına bir ‘lost’dur gidiyordu. ‘Ben de hevestir geçer izleyene kadar’ diye düşünmekten bir türlü izlemeye başlayamamıştım. Bir sohbet başlıyor; numaralar, yok efendim senaryoda gelecek hesapları… Gürültü patırtı, insanların ne konuştuklarını anlamıyorum. Benim bildiğim adaya bir uçak düşer, oradakilerin de başından maceralar geçer. Geçenlerde nedir dedim bu kadar günlük işleri bırakıp senaryo düşündürecek durum, gürültü… İstedim ilk sezon dvdlerini hele bir anlayalım diye. Almaz olaydım. İlk sezonun sonuna gelmek üzereyim son cd mi bekliyorum. Beklemek değil acı çekmek adeta. Ben kimi neyi böyle bekledim bilemiyorum.Belki de biliyorum. Karıştırmayalım. Konumuza dönelim.Beklemekle beraber bende bir senaryo üretmek, bir ukalalık, bir kafa karışıklığı tam anlamıyla bir ‘catharsis’ yaşamaktayım. Adada kim deli, kim değil belli değil. Kim iyi kim kötü klişeleri yok. İlginç numaralar, durup dururken ana karakterlerden birinin ölmesi, berikinin bilmem nesi… Anlayamıyorum, çözemiyorum. Geçen gün izlerken aklıma geldi izleyenler bilirler. Başlarına ne gelirse ormanda gelmekte. Bu lost olmuş arkadaşlar da sürekli ‘ye bizi canavarlar, bul bizi belalar’ diyerek ormandaki kamp yerinden sahildeki kamp yerine üçer beşer, bazen de yalnız gitmekteler. Korku filmlerinde vardır. Hani mutlaka bir şeyi ararken dağılırlar da teker teker avlanılırlar, birlikten kuvvet doğar politikasından haberleri yoktur sanki. Bu arkadaşlar da canları sıkıldıkça – hadi yaptıkları keşif maceralarını saymıyorum – ellerde papatyalar dolaşmaktalar. Senaryoda bundan yürüyor zaten. Sahilde kalsalar konu yok, vallahi yok. Öylesine kaptırdım ki bugün arkadaşımla kahve içerken geçen adama ‘Vay amma da John Locke’a benziyor!’ diye düşünürken buldum kendimi. ( Hala izlemeyen akıl sağlığı yerindeki arkadaşlar için dizideki ana karakterlerden biri diyebilirim) Utanmasam gidip soru soracağım. Benim de şansıma dizide insan güzeli arkadaşlarımız var geçe geçe John Locke a benzeyeni geçiyor diye de düşünüyorum şimdi. Fena kaptırdım.

Velhasıl, ben de fikirlerimi yürüttüm de sağ olsun senaristler bana çalışıyormuş gibi ne yapsam çürütüyor. Diyorum ki adada başkaları varsa belki de öbür taraftalar iki yandan tim oluşturup ormandan geçeceklerine adayı ters istikametlerden yürüyerek sahilden keşfetseler diyorum; ada öyle dolaşılacak gibi değil bir sahnede arka planda görüyorum, ada değil adeta ülke.Yok, bu adam kötü diyorum, iyi çıkıyor şimdi yine şüpheliyim kötü olabilir. İyi ki boş zamanıma denk geldi ve yalnız değilim biliyorum. Benim gibi deliren çok. Senaryolar üretiliyor. Senarist olsam çıkıp bizi rahat bırakın diye basın açıklaması yapacağım. İnsanlar o kadar çok şey üretti ki bunlardan biri olmalı mutlaka. Zira geriye bir şey kalmadı. Sonunda öyle çıkarsa bir zeki ben biliyordum diye çıkıp sinir edecek adamları. Zor iş. Ama aynı zamanda çok keyifli. İşin ilginç tarafı da ilk defa rastlıyorum. Hangi bölümde ne olmuştuyu anlamak çok zor. Hep bambular ağaçlar. Aramak taramak lazım. İnsan geriye dönünce de ‘lost’ oluyor. Daha izlemeden önce duymuştum.Adadakiler aslında toplu hayal görüyorlar, adada değiller, uçak düşmedi denmişti bir yerde . Ben şüpheleniyorum biz hayal görüyor olmayalım? Mesela böyle bir dizi olmayabilir mi acaba? Oraya doğru gidiyor çünkü… Evet, imdat?!